Een verjaardag bij de locals :)

Hoi iedereen,

Ten eerste allemaal bedankt voor de kaartjes, mailtjes, krabbels en sms-jes op m´n verjaardag! Het is maar goed dat er niemand naar Puno is gekomen, want ik was er die dag zelf ook niet. Het was een heel bijzondere dag, maar daar komen we later op terug. Ik heb namelijk vanaf vorig bericht tot m´n verjaardag nog vele andere skitterende dingen gedaan, dus daar zullen we dan maar mee beginnen. Als ik het allemaal zo uitbundig beschrijf dan hoe de ervaring echt was, wordt dit bericht veel en veel te lang dus ik probeer het kort maar krachtig te beschrijven... het was in ieder geval supervet allemaal :)

29 mei zijn we van Potosi naar Sucre gegaan. De dag erop ben ik samen met 2 groepsgenoten en 2 andere backpackers gaan hiken! We hebben in een supermooie omgeving gehiked en tevens een stuk incatrail gelopen. De volgende dag heb ik rustig aan gedaan. Er was een auto en motor rally bezig in Sucre en die scheurden ook door het centrum met 150 tot 200 km/h. Dat zou bij ons dus nooit kunnen he, veel te gevaarlijk! Wel vet om te zien natuurlijk. Savonds zijn we met de laatste nachtbus naar La Paz gegaan.

De stad La Paz vond ik mega machtig mooi! Chaotisch en toeterend verkeer, mensenmassa´s op straat en duizenden marktkraampjes met zooi te koop! 2 juni ben ik samen met Rik (en een privé chauffeur en privé gids) naar de hoogste skipiste ter wereld geweest. Deze wordt nu niet meer gebruikt in verband met te weinig sneeuw door opwarming van de aarde. We zijn met de auto door het hoogste plaatsje ter wereld (El Alto) naar de voet van de berg gereden. Het laatste stuk moesten we klimmen en dat was verrekte zwaar! Elke 10 meter stoppen en uitrusten om adem te halen, want door de hoogte krijg je minder zuurstof. Bovenaan was het een geweldig uitzicht en we kunnen als enige 2 van de groep zeggen dat we tot 5400 meter hoog zijn geklommen :)

3 juni zijn we van Bolivia weer terug naar Peru gegaan en hebben we smiddags wat in Puno rondgewandeld en bier ingeslagen voor de volgende dag. De volgende dag was het dan zover.... we gingen met z´n 5-en twee dagen eilanden bezoeken op het titicacameer (hoogst bevaarbare meer ter wereld; 8500 km2 groot!). Eerst gingen we naar de Uros-rieteilanden. Dat zijn drijvende, zelf gemaakte eilanden helemaal van riet! Supervet, zie foto´s :) Daar wonen dus gewoon mensen op, dat is echt ongelooflijk. Daarna zijn we in 3 uurtjes verder gevaren naar het "echte" eiland Amantani. Daar zouden we ook de nacht doorbrengen bij een gastgezin want er zijn daar dus geen hotels. Er is trouwens helemaal niks: geen verkeer, geen electriciteit, geen water... Alleen heel simpele huisjes waar de locals in wonen en verder veel akkertjes waar ze allerlei groenten enzo verbouwen om van te kunnen leven.

Eenmaal aangekomen op Amantani zijn we met onze gastvrouw Jennie naar haar huisje gelopen. Een heel knus primitief huisje, maar erg gezellig! Daar hebben Jennie en haar moeder voor ons de lunch klaargemaakt en later ook het diner. Tegen het einde van de middag zijn we met de groep naar de top van het eiland geklommen, waar we de zonsondergang hebben bekeken. Savonds vanaf 20 uur was er een feest in een gezamenlijke ruimte op het eiland. Dus daar zijn we naar toe gelopen met Jennie. We kregen echter eerst de traditionele kleding aan. Het feest was geweldig. We hebben gedanst met elkaar en met Peruaanse vrouwen op de muziek die gespeeld werd door het lokale bandje :) Toen het afgelopen was en we inmiddels aardig wat biertjes naar binnen gewerkt hadden, zijn we teruggelopen naar onze slaapplaats en hebben we daar bij kaarslicht nog wat nagedronken en gezevert.... Al met al een zeer vette en bijzondere verjaardag om nooit te vergeten!

De volgende dag hebben we nog een eiland bezocht en zijn we terug gevaren naar Puno. Vandaag zijn we naar Cuzco gereden. Dit is de laatste plaats van deze reis dus hier zullen we een weekje blijven.

Ik heb weer een aantal zeer leuke foto´s (vind ik zelf) toegevoegd op de website:
http://www.mijnalbum.nl/Album=76DGGGOR

Tot snel allemaal!
Mzzl, Peter